۱۸) گاو در جاده

فلفلی_قلقلیمی گوید:

این جاست که رشد میکنی
از کوه بالا میری
آدم های پایین رو میبینی
آدم هایی که کوله بارهای بزرگی روی دوششون دارن
کوله بار عدم عزت نفس
کوله بار عدم اعتماد به نفس
کوله بار تروما
کوله بار طرحواره
کوله بار تفکرات ایستایی
کوله بار نادانی و تکیه بر شانس
کوله بار کمبودهای عاطفی
کوله بار مشکل های شخصیتی
دارم از این کوه بالا میرم
و چقدر دارم حس رهایی و پرواز رو تجربه میکنم
من قبل سایت تو مهشید
اینطوری بودم که از اون فلفلی فلج فاصله گرفته بودم و رسیده بودم به فلفلی که میتونه راه بره ولی میلنگه
اما الان میتونم بدوم
و از کوه بالا برم
و کی میدونه شاید یروز پرواز کردم؟😍

نگاه میکنم میبینم پدر و مادرم چقدر تروما چقدر طرحواره چقدر تفکرات خاص دارن و در عذابند
و من رو هم گرفتار میکردن
اما الان وقتی نقدی دارن
من برام مهم نیست رد میشم
و توجه نمیکنم
فامیل یا هر کس دیکه
حس بهتری دارم
نیاز نیست دیگه خودم رو سرکوب کنم
نیاز نیست به نیازهام توجه نکنم
نیاز نیست هی خودم رو با باید و نباید ها هدایت کنم
الان به ذهنم آگاه ترم
خودم رو بهتر میشناسم
به خودم حق میدم
خودم رو کمتر سرکوب میکنم
به دنیا با دید منطقی تر و خاکستری تری نگاه میکنم
و میدونم پشت هر مشکلی راه حلی هست
اگر توانی بود و راه حلی نبود میتونم بپذیرم
اگر توانی نبود و راه حلی بود با خودم مهربان بودن رو بلدم
البته هنوز چیزایی هست که باید یاد گرفت و دانش و رشد پایان نداره😍

بنام مادرم؛ فاطمهمی گوید:

سلام الان خیلی خسته ام و نمیتونم این پست رو بخونم

مهشید جان لطفاً اگر میشه مطالب رو یک روز در میان بفرست
چون هر روز، زود به زوده
و آدم ممکنه خسته بشه
من چند روز پیش یکم دیر سایت رو چک کردم و مجبور شدم ۳ مطلب رو با هم بخونم
اگر امکانش هست همون یک روز درمیونش کن🙏

فلفلی_قلقلیمی گوید:

وای مهشید
رفتم تو نی نی سایت امروز نتایج کنکور اومد
دیدم کاربر رهگذر قبول شده
آنقدر خوشحال شدم
هی خواستم براش نظر بذارم مبارکت باشه یادم اومد تعلیقم🥲😂
خیلی افسوس میخورم چرا به این زودی تعلیق زدم😁
میشه یکی بجای من هم بهش تبریک بگه؟
الگوی استقامته واسه من
این جمله آهر هم بگید بهش😁

ایلدامی گوید:

من حتی کاربری ایشون رو چک نکردم .
یه بار برام پست فرستاد خدا ازت نمیگذره پسرو از مادرش جدا کردی ( من با مادر همسرم بعد از ۵سال تحمل ظلم قطع ارتباط کردم) ولی همسرم مختاره به دیدن مادرش بره.
فقط من از زمانی که متوجه شدم امام حسین گفتن ظلم پذیری گناهش کمتر از ظلم نیست دیگه با ارتباط با کسانی که بهم ظلم میکنن و کنارشون روح و جسمم در ازاره خودم رو اذیت نمیکنم.
خدا خودش شاهده هیچ وقت نخواستم همسرم رو از مادرش منع کنم فقط من به عنوان انسان حق دارم انتخاب کنم باچه کسانی معاشرت کنم کسی که بهم تهمت های زشت میزنه چرا باید باهاش در ارتبا باشم؟
این خانم یه شات گذاشت از پیام های خودش و مادر همسرش که نشون بده با مادرشوهرش خوبه و من ادم بدی هستم که با مادرشوهرم بدم 😆
حالا کار خدا 😂 یکی از تاپیک های ایشون بروز شد درباره ی مادرهمسرش بود و من با خوندنش هنگ کردم و بعد دیدم بلهههه همون خانمه 😂 باورتون نمیشه چه طور رابطه ای داشتن و چقدر توهین میکردن.
من براشون پست نداشتم فقط لایک کردم که بفهمه متوجه دروغش شدم .
ولی امان از خدای مهربون چقدر قشنگ دست ادم هارو رو میکنه…

فلفلی_قلقلیمی گوید:

خب بعد فکر که میتونم چکارایی برای خودم کنم
امروز داشتم به این فکر میکردم
به خاطر این سرکوب ها تونستم دستاوردی کسب کنم و بتونم به اینجا برسم که دقیقا کی بودم و به چی نیاز داشتم
خب لااقل بهتر میتونم مدیریت کنم
فقط یه اضطرابی نسبت به خودم دارم
که انشالله اون هم حل میشه…
ما این همه خودشناسی و ذهن آگاهی میکنیم
تا بتونیم خود واقعیمون رو کشف و شکوفا کنیم
نیازهامون رو پیدا کنیم و از بروز بیماری هایی اعم از روحی و روانی و جسمی دوری کنیم
ولی خیلی هامون تمام تلاشمون رو گذاشتیم روی سرکوب این ها
به هزاران دلایل خاص
مثل خط کش های جامعه،مثل باید و نباید های اجتماعی،مثل مسائل عرفی و فرهنگی،مثل منفی گرایی و …
به هزاران شیوه خاص
مثل کمال‌گرایی،مثل قیاس،مثل نقص و شرم،مثل خجالت و …
متاسفانه خیلی ها فکر میکنن انسان فطرتا موجودی خطرناکه
فطرتا نابودگره
یا دنیا بی ثباته
خب آره از وقتی که خودش رو فراموش و در بند کرده
قانون خوبه چهارچوب خوبه
ولی خود انسان دوست داره بره سمت این ها و نیازی به باید نداره
اما ما میگیم نه انسان سرکشه
تئوری انتخاب مسئولیت پذیری رو اینطوری تعریف میکنه: انسان نیازهایی داره که اگر اون رو به شیوه ای درست و سالم برآورده کنه انسانیه که مسئولانه رفتار کرده.
من الان واقعا حس آزادی دارم
و دوست دارم مسئولیت هایی در زندگی قبول کنم
و الان که آرام تر هستم
خویشتن دار خستم
خودکنترلی و دیسیپلین بیشتری دارم
وقتی والد من با کودک من مهربانانه برخورد میکنه
و وقتی میخوام کاری کنم سرزنشم نمیکنه و با داد و بیداد انتظارات ماورایی نداره
و وقتی که کاری نمیخوام الان انجام بدم سرم داد و بیداد نمیکنه که باید انجامش بدی
من با عشق تصمیم میگیرم
من با عشق جلو میرم
و میتونم انجامش بدم
دلم میخواد گریه کنم واسه روزایی که خودم زندگی رو به خودم سخت کردم
و اون کودک بیچاره رو انداختم توی قفس
صادقانه بگم وقتی به کودکی هام رجوع میکنم هیچ حس کودکانه ای ندارم
حس یه بزرگسال رو دارم با کلی مسئولیت
هیچ وقت به خودم فرصت ندادم
یه کودک نادان و بی تجربه باشم
و هر وقت به نادانی هام فکر میکنم
اونجایی که مامانم سرزنش و تحقیرم می‌کرد دلم میخواست بمیرم…
ولی من فقط یه بچه بودم حقم نبود اینطور سرزنش و قضاوت بشم…