صدای من را از اینجا دانلود کنین
خلاصه آنچه در این صدا خواهید شنید
ما باید به موقع نیازهامون را بگیم اینکه فکر کنیم طرف مون خودش باید بفهمه ما چی میخوایم خیلی اوقات جواب نیست…
مطالبات به موقع انجام نشده و گفته نشده و سانسور کردن های مداوم خودمون، باعث میشه که فشار روانی در خودمون را هر روز زیاد کنیم یه جایی هم بالا میاریم :
آی لعنت به من که اینقدر مراعاتت را کردم …
لعنت به من که نگفتم چی میخوام …
شوهرای مردم همه چی میخرن و نیازی هم نیست بهشون بگی ولی تو….
آیا تربیت همسرمون بر عهده ماست؟؟ چرا خودش نباید بلد باشه چطور رفتار کنه؟
آیا مثلا مدیرعاملی که قدر ما را نمیدونه، تقصیر ماست که ایشون بی انصافه؟
ترمیم روابطی که یه طرف دائم مطالباتش را نگفته بسیار سخته…
دیدین که برخی مادرها به دخترای تازه عروس شون میگن: شوهرت را از اول یاد بده همون اول برات بخره و …
در اصل دارند تجربه خودشون را میگن…به دختراشون میگن که مطالباتت را به موقع بگو …
خودت نرو بخر چون اون نخریده! بهش بگو همون اول که چی نیاز داری …
میدونین چرا بعدا سخت میشه ترمیم این روابط؟
یه مثال بزنم: هر موقع لباس نیاز داری، خودت میخری و مدتها همین سبکی زندگی میکنی …
بعد از مدتی، میخوای این سبک زندگی ات را تغییر بدی:
به همسرت میگی بخر… همسرت عادت کرده خودت بخری و میدونه که از پسش برمیای…
در واقع مطالبه تو، جزو اولویت های همسرت نیست …
به مرور اولویت های زندگی را ما خودمون برای دیگران مشخص میکنیم…
این طوری میشه که باید فریاد بزنیم چیزی را میخوایم و شنیده هم نمیشه … البته ترمیم این مدل زندگی سخته ولی نشدنی نیست…باید از کوچکترین چیزها شروع کرد و اونقدر کنار کشید و منتظر شد که بلاخره طرف کاری کنه…مثلا اونقدر لباس نخری و مدام مطالبه کنی و متن سازی کنی و نیازت را بگی تا بلاخره رقم بخوره…
برای همین خیلی مهمه که از ابتدا، مراقب رابطه باشی که به اینجاها نرسه…
چطور از اول مطالبه گری درستی داشته باشیم:
نقش ها را عوض نکنین…
سهم خودم را کامل انجام بدم و سهم طرفم را بذارم خودش انجام بده
نقش و شرح وظایف کسی را بر دوش نکشید…
طرف تون را منفعل و تنبل نکنین
یه کتاب قشنگ هم معرفی کنم
دیدگاه ها (10)
فاطمهمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۰۰:۴۲خب مطالبه گری…
چیزی که الان من با تمام وجود درگیرشم
و امان از دست مردای خودخواه
مهشیدمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۱۵:۰۹بله برخی مردها خودخواهن
اراممی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۰۱:۳۶نمیشه لامصب برابعضی ادما حتی اگه مستقیم و از همون اول هم بگی خودتم کنار بکشی فایده نداره اینجور بار اومدن خود خواه یا تنبل یا بی تفاوت و بی مسئولیت
مهشیدمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۱۵:۴۱یعنی انتخاب اشتباهی کردیم؟
اراممی گوید:
۴ بهمن ۱۴۰۳ در ۰۲:۳۱اره متاسفانه
فرشتهمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۱۲:۳۹گرانبها جان مرسی از ویست
من دقیقا نفهمیدم چطور از اولش درست کنیم
مثلا وقتی لیست خرید رو بهش میدیم یا یه چیزی میگیم بریم بخریم. میگه خب خودت پول داری دیگه. برو بخر
اینجا ما چی باید بگیم؟ یا چطور باید بگیم
مهشیدمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۱۵:۴۲خواهش میکنم
خب یعنی ما دوران آشنایی با طرف مون نداشتیم؟ برامون تو اون دوران دست تو جیب نکرده همون اول؟ وقتی میریم سر خونه زندگی مون، به ما میگه خودت پول داری برو بخر؟
خب انتخاب مون مشکل داره و شناخت حاصل نشده …
فرشتهمی گوید:
۳ بهمن ۱۴۰۳ در ۲۳:۵۶گرانبها فکر کنم سوالمو بد پرسیدم
منظورم همون اوله همون دوران آشنایی
چطور این رو به طرف مقابلمون بفهمونیم که عادت کنه ؟
آنه شرلیمی گوید:
۲ بهمن ۱۴۰۳ در ۲۳:۱۹سلام مهشید جان. این مطلب مطالبه گری خیلیی مفید بود مرسی🩷🙏🏻
دررابطه با همین موضوع که نقشهارو عوض نکنیم و فقط سهم خودمون رو در زندگی برعهده بگیریم، یه سوال پیش میاد که خانمهایی که شاغل هستن در شروع زندگی چطور موضوع هزینه ها و خرج کردن توی زندگی رو مطرح کنن؟
اینکه اصلا چ هزینه هایی توی زندگی رو خانم مشارکت کنه و اینکه وقتی اقایی قصد ازدواج با خانم شاغل رو داره ناخوداگاه ممکنه روی درامد خانم حساب کنه، چه میزان هزینه کردن خانم درسته ک بی ارزش نشه زحماتش و هزینه کردن هاش. با فرض اینکه درامد اقا کفاف ساپورت کردن هزینه های جاری زندگی رو داره…
مهامی گوید:
۹ بهمن ۱۴۰۳ در ۱۵:۵۱مهشید جان برای منی ک همسرم توی شرایط مالی خوبی نیست
از یه طرف دیگه ام خودم شاغل هستم و دارم کار میکنم
حقوق همسرم هم به زور کفاف خرج خونه رو میده به نظرتون چیکار باید انجام بدم
از یه طرف دیگه هم چند بار گفته میدونم وظیفه منه ولی شرایط ندارم خودت بخر نگرانم ک بد عادت بشه و دیگه نخواد برای من خرج کنه